Kolyma

Kennels

Ons Trainings Programma - Our Training Program

Leidershond en Commandotraining.

Al onze wedstrijdhonden kenden de commando's en dat maakte dat we de wedstrijd leidershonden konden ontlasten door ze regelmatig verder terug in het team te zetten. De commandos Gee (bocht rechtsaf nemen) en Haw (bocht linksaf nemen) werden vooraf gegaan door de naam van de leidershond zelf – en op iets luider dan normale spreektoon – hen zo de tijd gevend voorbereid te zijn op de afslag die eraan kwam. Dus: “Red... come Haw.” Het commando Gee Little (een beetje rechts) of Haw Little (een beetje links) betekende dat de leidershond de bocht ruim moest nemen omdat die scherp was en het team ruimte nodig had om er zonder problemen door te komen. Onze wedstrijdleiders hadden daar geen moeite mee.

Onze nieuwe leiders trainden we – na en leerperiode naast een ervaren Leidershond verbonden door een neklijn (maximaal 30 cm in lengte tussen de halsbanden van beide honden) – verder zonder deze koppeling (Coupler). Zonder koppeling moest de leerling zelf het commando oppakken. Controle door samen op de kar te zitten gaf ons een goede mogelijkheid de helpende hand te bieden als het mis ging. Het gaf soms grappige situaties. Honden kunnen echt verbaasd kijken als ze in hun eentje rechtdoor gaan terwijl het hele team erachter het commando feilloos opvolgt. Verbazend echter hoe snel de leerling de commando's op deze manier leerde. En natuurlijk de hemel in geprezen werd als hij het goed deed.

Onze westrijden

We waren  trots op onze honden en trots op onze Leaders! De positieve invloed op de teams achter hen was duidelijk waarneembaar. (Single) Lead lopen maakte hen zelf happy! Red, Vainina, Valerie en Liberty waren onze besten in dat opzicht. Qua commando, teamdiscipline en concentratievermogen stonden ze als een huis. Zoals al onze honden trouwens. De snelheid wat het team kon ontwikkelen op een goed geprepareerde (sneeuw) wedstrijd trail droeg groot risico van blessures in zich bij mogelijke problemen bij gebrek hieraan.

Eindconclusie...

We genoten van het uitdenken en bepalen van ons fokprogramma. Wedstrijden lopen op goed geprepareerde (sneeuw) wedstrijd trails was het ultieme doel. Te ervaren waartoe onze honden instaat waren een vreugde.

Maar heel eerlijk? De honden eruit nemen voor hun verschillende trainingen op de grote verscheidenheid van onze traingingstrails in de bossen om de hoek... dat was het beste van alles!

Algemeen

We hadden gemiddeld 25 honden in de kennel. Eén voorjaarsnest, 3 a 4 jonge honden (1-3 jaar), onze oudere honden (boven de 8 jaar om de jonge honden te trainen) en ongeveer 14 volwassen honden (3-8 jaar) in volle training voor ons wedstrijdteam. We hielden in een notitieboek van iedere training en wedstrijd alle gegevens bij m.b.t. de gelopen afstand, temperatuur en vochtigheidsgraad, sneeuwcondities, snelheid- of werktraining en samenstelling van de teams. Ook de inbreng van de individuele honden op de verschillen plaatsen in het team werd opgeschreven.

Als Lew weg was voor zijn werk als KLM vlieger nam ik de trainingen voor mijn rekening. Doel de honden te stabiliseren op het niveau waar ze op dat moment waren. Bij thuiskomst nam Lew ze een stap verder.

Werktraining begon in de herfst zodra de temperatuur en vochtigheidsgraad acceptabel was. Niet boven de 10 celcuis, vochtigheid ging op gevoel. We gebruikten karren (“rigs”) van verschillend formaat en gewicht. We begonnen met de zware kar en gingen met 8 tot 12 honden niet verder dan 5 a 6 km met voldoende rustmomenten. Met één of twee rustdagen ertussen. Tijd nodig om te herstellen van spierpijn of stijfheid. De grote speelwei hielp daarin goed. Veel stro in de hokken ook.

General

We kept an average of 25 dogs in our kennel. One spring litter, 3 or 4 yearlings (1-3 years), our  seniors (older then 8 years for training the yearlings) and around 14 grown dogs between 3-8 years in full training for our race-team. In a notebook we recorded all of the training and race information, such as distances run, temperature and humidity levels, snow conditions, speed or work-training, as well as composition of the teams. Performances of individual dogs were kept as well.

When Lew was away flying for his job as KLM pilot, my job was training the dogs, stabilizing them on their general level. When Lew was home again he took them to the next level.

Work training started in fall as soon as temperature and humidity level was acceptable. Never above 10 Celsius, and humidity went by feel. We used training-carts (“rigs”) of different size and weight. We started with the heavy rig and took the teams, consisting of 8 to 12 dogs, no further than 5 to 8 km, with sufficient breathing stops. Training sessions were separated by one or two days, to give the dogs time to recover from stiffness and muscle pain. The big playground helped, as did their dog-houses full of straw.

We considered work training very important and no matter the progress in speed training and building up of the distances ran, we regularly fell back to a solid workout. It kept the dogs happy, kept their muscle condition in shape and we combined it with lead-dog training. Sitting on the rig together gave us good control, and one of us could get off to solve a problem.

For our Speed training we used light rigs. Here again, temperature and humidity levels were decisive for the distances run, speed and rest periods during the training itself, as well as amount of days separating the training sessions.

We took out smaller teams, 5 to 6 dogs at the most, and usually single-lead (one dog running in front of the team). Running single-lead gives the dogs more freedom of movement and the leader could then control the speed of the team. Our best leaders liked running single-lead, they used their freedom of movement well.

When using double-lead we preferred running them uncoupled (without a neckline between the collars of the dogs - a coupler). It gave them both much more freedom to choose the best part of the trail. Keep in mind that this coupler between leaders is half the length of the couplers with which each team dog is individually tied to the central line, to which all the dogs are hooked up (team dog necklines had the same length as the coupler, 30 cm).

Werktraining vonden we erg belangrijk. Hoe ver we ook qua afstand en met de lichtere karren in de snelheidstraining waren, altijd lasten we regelmatig een goede werktraining in. Het hield de honden happy, hield de spierconditie op peil  en we combineerden het met Leidershond training. We zaten samen op de kar en hadden op die manier goede controle. Eén van ons kon eraf stappen om een probleem op te lossen.

Voor de Snelheidstraining hadden we lichtere karren. Ook hier was de temperatuur en vochtigheidsgraad bepalend voor de te trainen afstand, tempo en rustpauzes tijdens de training zelf en de rustdagen ertussen.

Het waren meestal kleinere teams, zo rond 5 of 6 honden en meestal Single Lead (één hond voorop). Single Lead geeft de hond een grotere bewegings-vrijheid en kan zelf de snelheid van het team bepalen. Onze beste leidershonden liepen graag Single Lead. Gebruikten hun vrijheid van bewegen goed.

Gebruikten we dubbel lead, dan gaven we er de voorkeur aan ze niet te koppelen met een neklijn (“coupler”) tussen hun halsbanden. Het gaf beiden zoveel  meer bewegings-vrijheid om het beste van de trail voor henzelf te vinden.  Houdt hierbij in gedachten dat beide neklijnen waarmee de individuele teamhonden aan de centrale lijn verbonden zijn (zelfde lengte als de coupler nl. ca. 30 cm), samen dubbel zo lang zijn als het neklijntje wat de Leidershonden verbindt.

Lead-dog and command training.

All our dogs knew the commands which helped us to relieve our race-leaders by putting them back in the team regularly. The commands Gee (take right turn) and Haw (left turn) were usually given in a slightly louder tone of voice, preceded by the name of the lead-dog, giving the leader time to prepare for the turn that was coming up, i.e.: “Red... come Haw.” The commands Gee Little and Haw Little meant the leader should take the turn wider, as it was a sharp one and the team behind it needed more room to get through it unharmed. This proved no problem for our race-leaders.

We trained our new leaders, after a learning period coupled to a lead dog, without a coupler (a small line connecting the collars of the dogs, 30 cm long at most). Uncoupled the pupil had to take the command itself. When it missed and went straight on by itself, while the whole team behind took the command flawlessly, we experienced some funny situations! The dogs could look very surprised too! Amazing though how fast the new leader learned the commands this way. Sitting on the rig together enabled us to help correct the mistakes, and praise it when it did it correctly.

Our races

We were proud of our dogs and proud of our Leaders! Red, Vainina, Valery and Liberty were our best in that respect. The positive influence on the teams behind them was noticeable, as they were themselves happy to run (Single) Lead. For command, team discipline and concentration they stood like a rock. All the dogs did for that matter. At the speed the team was able to develop on well prepared (snow) race trails, lack of these qualities could easily cause injuries when problems arose.

Final conclusion...

We loved to think about and decide upon our breeding program. Running the races on the well prepared (snow) race-trails was the ultimate target, and to experience what our dogs were capable of, a joy.

But in truth? Taking the dogs out on our great variety of training trails for their different training runs in the woods around the corner... that truly was the best part of it all!

Onze zware trainingskar

Our heavy training rig

Onze lichte kar training

Our light rig in use

Here I am taking a big team out for lead-dog training. Note the two dogs in front, the Lead-dogs, are not coupled. Valerie (left) the Leader training the young dog, Little Malchek (far right in the photo). Spook and Vainina are in Swing (right behind the leaders), both excellent on their commands, helping Valerie with her teaching job.

Hier neem ik er een groot team uit voor het trainen van een jonge leidershond. Let erop dat de twee honden voorop - de Leidershonden - niet gekoppeld zijn. Valerie (voor jou links) is de Leidershond die de jonge hond, Little Malchek (rechts) traint. In Swing (de honden direct achter de Leiders) Vainina en Spook, beiden uitstekend in hun commandos, zo Valerie helpend in haar job.

Vainina geniet ervan ons team
naar de overwinning te brengen

Vainia joyfully leading our team to victory